به نقل از «تسنیم»

اقیانوس امیدواری در دعای ابوحمزه ثمالی

تاریخ انتشار: ۲۸ خرداد ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۳۷۱۰۶۵۲

اقیانوسی از هدایت و انسانیّت، در دعاهای مأثور از اهل بیت (علیهم السلام) به خصوص دعاهای امام سجّاد (علیه السلام) موج می زند.

به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم، از جمله آنها، سیر امیدواری به لطف خداست که در اوج خود قرار دارد. حضرت زین العابدین (علیه السلام) در دعای ابوحمزه ثمالی به زیبایی هر چه تمام تر، امید به خدا را به تصویر کشیده؛ و ناامیدی را امری کاملاً ممنوع و مردود شمرده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در این نوشتار با مروری بر این دعای فوق العادّه ارزشمند، به نکاتی درباره ممنوعیّت ناامیدی در دین اسلام می پردازیم.

خدا؛ منشأ همه امیدواری ها

یکی از مهمترین نکاتی که در مواجهه با ابزارهای دنیایی برای رفع حوائج و نیازمندی های انسان باید مورد توجّه قرار بگیرد آن است که، انسان باید بفهمد سرمنشأ همه امیدواری ها و کارایی های ابزارهای مادّی، تنها خداست. چنانکه می خوانیم: اللَّهُمَّ إِنِّی أَجِدُ سُبُلَ الْمَطَالِبِ إِلَیْکَ مُشْرَعَةً وَ مَنَاهِلَ الرَّجَاءِ إِلَیْکَ مُتْرَعَةً وَ الاسْتِعَانَةَ بِفَضْلِکَ لِمَنْ أَمَّلَکَ مُبَاحَةً وَ أَبْوَابَ الدُّعَاءِ إِلَیْکَ لِلصَّارِخِینَ مَفْتُوحَةً وَ أَعْلَمُ أَنَّکَ لِلرَّاجِینَ بِمَوْضِعِ إِجَابَةٍ؛ خدایا راه هاى درخواست حاجتهایم را به جانب تو باز مى یابم، و آبشخورهاى امید را نزد تو پُر می بینم، و یارى خواستن از فضل براى آن که تو را آرزو کرد بی مانع می بینم، و درهاى دعا را براى فریاد کنندگان گشوده مى نگرم، و مى دانم که تو براى امیدواران در جایگاه اجابتى. (دعای ابوحمزه)

شدّت امید به خدا

امیدواری به خدا نباید کم و محدود باشد؛ چرا که خداوند محدود نیست و در هیچ اندازه ای نمی گنجد و اساساً؛ او خالق همه اندازه هاست! لذا تا اندازه ای باید به خداوند امید داشت که حتّی اگر تمام گناه های عالَم را انجام داده باشیم، از لطف او ناامید نشده و اینگونه او را خطاب قرار دهیم: یَا رَبِّ إِنَّ لَنَا فِیکَ أَمَلاً طَوِیلاً کَثِیراً إِنَّ لَنَا فِیکَ رَجَاءً عَظِیماً عَصَیْنَاکَ وَ نَحْنُ نَرْجُو أَنْ تَسْتُرَ عَلَیْنَا وَ دَعَوْنَاکَ وَ نَحْنُ نَرْجُو أَنْ تَسْتَجِیبَ لَنَا فَحَقِّقْ رَجَاءَنَا؛ پروردگارا، ما را درباره تو آروزى طولانى بسیارى است، ما را در حقّ تو امید بزرگى است، از تو نافرمانى کردیم و حال آنکه امیدواریم گناه را بر ما بپوشانى، و تو را خواندیم، و امیدواریم که بر ما اجابت کنى.(دعای ابوحمزه)

چنانکه از دعای ابوحمزه ثمالی فهمیده می شود؛ راز انحصار و اخلاص در امید به خداوند، این است که؛ اساساً ما هیچ کس را جز خداوند، مستقل نمی بینیم و هر چه هست، محتاج اوست

قرآن کریم می فرماید: یا عِبادِیَ الَّذینَ أَسْرَفُوا عَلى‏ أَنْفُسِهِمْ لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمیعاً إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحیم‏؛ اى بندگان من -که بر خویشتن زیاده ‏روى روا داشته اید- از رحمت خدا نومید مشوید. در حقیقت، خدا همه گناهان را می آمرزد، که او خود آمرزنده مهربان است. (زمر؛ 53) با این توصیف؛ آیا جایی برای بُن بست و ناامیدی باقی می ماند؟!

قدمت امید به خدا

خداوند از وقتی انسان متولّد می شود، همه نیازهای زندگی او را قبلاً برآورده کرده است. شیر آماده در سینه مادر، محبّت و عطوفت پدری و مادری، لباس و... و همینطور تا به سن رشد می رسد، سختی های فراوانی فراروی او قرار می گیرد و برطرف می شود و همینطور به پیش می آید. آنقدر در لطف خدا غرق می شود که در هر پیش آمدی ناخواسته امید دارد، آن مشکل نیز همانند مشکلات فراوان گذشته برطرف شود. این یعنی، عادت به لطف خدا و امیدی نهفته و قوی به معبودی که هیچ وقت او را با چشم ندید، امّا کمک هایش را با تمام وجود حس کرد. پس این امیدواری سابقه ای طولانی دارد. حال که گرفتار گناه شده ام، برای رهایی از این گناهان نیز، همانند همیشه چشم امید به سوی معبود دارم؛ و صدا می زنم:

فَیَا مَوْلایَ وَ یَا مُؤَمَّلِی وَ یَا مُنْتَهَى سُؤْلِی فَرِّقْ بَیْنِی وَ بَیْنَ ذَنْبِیَ الْمَانِعِ لِی مِنْ لُزُومِ طَاعَتِکَ فَإِنَّمَا أَسْأَلُکَ لِقَدِیمِ الرَّجَاءِ فِیکَ وَ عَظِیمِ الطَّمَعِ مِنْکَ الَّذِی أَوْجَبْتَهُ عَلَى نَفْسِکَ مِنَ الرَّأْفَةِ وَ الرَّحْمَةِ؛ اى مولایم و اى آرزویم و اى نهایت خواسته ام، میان من و گناهم جدایی انداز، گناهى که بازدارنده من از ملامت طاعت توست، تنها از تو درخواست می کنم، به خاطر امید دیرینه به تو، و بزرگى طمع از تو، که از مهر و رحمت بر خود واجب کرده اى. (دعای ابوحمزه) آری! خدایا! آنچنان مرا به لطف خود عادت داده ای که هرگز از درگاهت ناامید نخواهم شد.

امید خالصانه

همانطور که بیان شد؛ منشأ همه امیدواری ها خداست؛ پس باید به گونه ای به ابزارها نگاه کرد که برآیند همه آنها، امید به خدا باشد؛ نه دل بستن به غیر خدا! باید بگوییم: وَ لَکَ خَالِصُ رَجَائِی وَ خَوْفِی وَ بِکَ أَنِسَتْ مَحَبَّتِی وَ إِلَیْکَ أَلْقَیْتُ بِیَدِی وَ بِحَبْلِ طَاعَتِکَ مَدَدْتُ رَهْبَتِی؛ امید خالص و بیمم براى توست، و محبّتم به تو اُنس گرفته، و دستم را به جانب تو انداختم، و ترسم را به سوى رشته طاعت تو کشیدم.(دعای ابوحمزه)

اى بندگان من -که بر خویشتن زیاده ‏روى روا داشته اید- از رحمت خدا نومید مشوید. در حقیقت، خدا همه گناهان را می آمرزد، که او خود آمرزنده مهربان است. (زمر؛ 53) با این توصیف؛ آیا جایی برای بُن بست و ناامیدی باقی می ماند؟!

چنانکه از این قسمت دعای ابوحمزه ثمالی فهمیده می شود؛ راز انحصار و اخلاص در امید به خداوند، این است که؛ اساساً ما هیچ کس را جز خداوند، مستقل نمی بینیم و هر چه هست، محتاج اوست. به همین خاطر است که تنها باید به او امید داشته باشیم. نکته مهم در اینجا آنکه؛ وقتی نگرش این باشد، تنها کسی که باید رضایت او را لحاظ کنیم نیز خداست. و این، همان مفهوم خوف از خداست! به عبارت دیگر؛ تنها کسی امید خالصانه به خداوند دارد که، در اعمال و رفتار خود، جز به دنبال رضایت خدا نیست، مواظب است که گناه نکند. هر چه اخلاص در امید به خدا رشد یابد، انسان به خداوند تقرّب بیشتری می یابد و هر چه تقرّب یابد، امید او نیز بیشتر می شود و تا جایی ادامه می یابد که به وصال منتهی شود.

چنانکه می خوانیم: أَرْجُو الزُّلْفَةَ لَدَیْکَ فَلا تُوحِشْ اسْتِینَاسَ إِیمَانِی؛ همجوارى نزد تو را امید می نمایم، پس انس ایمانى مرا در عرصه وحشت نینداز. (دعای ابوحمزه) در این مرحله، وحشت بار خود را بداشته و از وجود انسان رخت برمی بندد و انسان به آرامش ابدی دست می یابد. وَ إِنَّ لَهُ عِنْدَنا لَزُلْفى‏ وَ حُسْنَ مَآب‏؛ و قطعاً براى او در پیشگاه ما تقرّب و فرجام نیکوست. (ص؛ 40)

منبع:تبیان

انتهای پیام/

بازگشت به صفحه سایر رسانه‌ها

R41383/P41383/S9,1299/CT12

منبع: تسنیم

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۳۷۱۰۶۵۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

معلمی سنگین‌ترین مسوولیت عالم است

به گزارش خبرگزاری مهر، حجت‌الاسلام حبیب الله غفوری بعد از ظهر یکشنبه در دیدار با مدیرکل آموزش‌وپرورش استان و اعضای ستاد بزرگداشت مقام معلم، ضمن گرامی‌داشتن یاد معلم شهید آیت‌الله مطهری و تبریک هفته بزرگداشت مقام معلم و استاد، اظهار کرد: اهمیت کار معلم و استاد به‌حدی است که اگر بخواهیم شرایط آینده کشور را بدانیم، باید به شرایط و تلاش امروز اساتید نگاه کنیم.

وی با بیان اینکه در هر دوره‌ای نسلی که منشأ تحول و پیشرفت می‌شود، ریشه آن در تلاش معلم‌های نسل قبل است، گفت: نسل امروزی که در حال تحصیل است، در آینده نزدیک عهده‌دار مدیریت کشور در همه جهات خواهد شد.

نماینده ولی‌فقیه در استان و امام جمعه کرمانشاه با اشاره به اینکه اهمیت کار تعلیم و تربیت در این است که معلم با انسان، به‌عنوان پیچیده‌ترین موجودات، عالم سروکار دارد؛ تصریح کرد: انسان اشرف مخلوقات است و خداوند او را به‌دست معلمان بشریت سپرده است تا او را رشد بدهند و به کمال برسانند. در رأس معلمان عالم انبیای الهی بوده‌اند که وظیفه داشتند انسان‌ها را از رذائل اخلاقی پاک کنند و به آن‌ها حکمت بیاموزند؛ تا هم خودشان عالم بشوند و هم نسل‌های بعد را آموزش دهند.

امام‌جمعه کرمانشاه با تصریح اینکه اسلام و قرآن جهل را در مقابل عقل قرار داده‌اند، عنوان کرد: عقل و جهل هر دو جنودی دارند که جنود عقل انسان را به اعلا علیین انسانیت می‌رساند و جنود جهل او را تا پایین‌ترین درجات، تنزل می‌دهد. هنر معلم این است که شاگردان را با کتاب وحی الهی که منشأ همه علوم است آشنا کند و عقل و تدبیر را در او تقویت نماید.

وی افزود: جایگاه تعلیم و تربیت معنوی و آسمانی است و این وظیفه در امتداد مسیر انبیا و اولیای الهی به معلمان سپرده شده است.

حجت‌الاسلام غفوری با یادآوری اینکه قلوب به‌دست خداوند است، اضافه کرد: کار تربیتی با عالم معنا پیوند دارد و معلم باید در این مسیر از خداوند منان استمداد کند؛ زیرا توفیق در تعلیم و تربیت باید از سمت حضرت حق عطا بشود.

نماینده ولی‌فقیه در استان با ذکر این نکته که به‌همان اندازه که تعلیم و تربیت عظیم است؛ مسئولیت آن نیز بسیار سنگین است، خاطرنشان کرد: می‌شود گفت که معلمی سنگین‌ترین مسئولیت عالم است؛ زیرا امانت‌هایی که به‌دست معلم سپرده می‌شود در عالم هستی بی‌نظیر و بسیار حساس هستند. ما که عهده‌دار این عنوان شده‌ایم در پیشگاه خدا از ما سوال خواهد شد.

وی با ذکر این نکته که معلم باید با توکل و توسل در کلاس درس حاضر بشود و ضمن به‌کارگیری تمام همت خود اساس کار را از خدا بداند، بیان کرد: حق معلم قابل اداکردن نیست؛ چرا که جنس کار، معنویت محض است. آنچه که حکومت‌ها می‌پردازند صرفاً حق‌القدم معلم است و ارزش آموزه‌های معلم به‌هیچ‌عنوان قابل قیمت‌گذاری نیست.

کد خبر 6091332